وقتی تراوش های ذهنی مجسمه می شوند

به گزارش مجله سلنا، هنرمند نمایشگاه هزاران اکنون درباره آثار خود می گوید: تمام این آثار نمودی از دغدغه های خود من در زندگی است که به صورت مجسمه ساخته شده اند. هنر همواره جوابی به دغدغه های درونی خودم بوده است؛ هر کدام از مجسمه هایم را برای حفظ تعادل روحی خود ساخته ام.

وقتی تراوش های ذهنی مجسمه می شوند

به گزارش خبرنگار خبرنگاران، نمایشگاه هزاران اکنون که در گالری شیرین در حال برگزاری است، به گفته خود بابایی زاده شامل سه قسمت است. زمانی که قصد بازدید از آثار را داریم باید یک ترتیب خاص را برای دیدن آنها رعایت کنیم. در واقع ابتدا باید از اثر تنگنای امنیت شروع کنیم و در سرانجام به اثر مولتی مدیایِ نمود برسیم؛ چراکه هنرمند میخواهد پیغام خود را در نمایشگاه همانند یک داستان دنباله دار به مخاطب منتقل کند.

بخش اول نمایشگاه هزاران اکنون مربوط به واقعیات است و آثار در این قسمت از استیل ساخته شده اند. هنرمند در این باره می گوید که استیل ماده ای است که نمی توان آن را انکار کرد یا نادیده گرفت به همین دلیل ترجیح داده از آن استفاده کند.

زمانی که شروع به بازدید از آثار بخش واقعیات می کنیم، تلخی و سیاهی برخی آثار توجهمان را به خود جلب می نماید. بابایی زاده در این باره می گوید که تلخی این بخش نمادی از سیاهی زندگی حقیقی است.

در ابتدای بخش اول اثر تنگنای امنیت را می بینیم که با استیل طلایی رنگ ساخته شده و درون آن یک گوی وجود دارد. همان گونه که از اسم این اثر برمی آید، هنرمند قصد داشته یک فضای تنگ و کوچک اما امن را به تصویر بکشد.

خود بابایی زاده در این باره می گوید: این اثر تجلی بخش یک تولد است و همانند رحم مادر ساخته شده.

در ادامه یک گوی را با وجود تعداد زیادی پیچ و مهره می بینیم که نام آن توهم آزادی است. خود هنرمند می گوید که عنوان آثارش نقش مهمی در بیان مفهوم آنها دارد.

او درباره توهم آزادی بیان می نماید: این کار یک پیش فرض به نام آزادی دارد. ولی با صدها پیچ و مهره قفل شده. حال این پیچ و مهره ها می توانند اخلاق، دین، جغرافیا و ... باشد. در واقع این اثر تلنگری است به اینکه هرچند فکر می کنیم آزادیم ولی آزاد نیستیم.

کنار اثر توهم آزادی یک گوی با رگه های قرمز دیده می گردد که نام آن فقط کمی تا هیچ است.

به گفته بابایی زاده این اثر به این امر اشاره دارد که تطابق نداشتن ایده آل های افراد با واقعیت باعث آسیب دیدن آنها می گردد و هر بار که این آسیب خوردن بیشتر اتفاق بیفتد چیزی جز یک زخم بزرگ باقی نمی ماند به همین دلیل نام این اثر کمی تا هیچ است.

در ادامه به اثر هضم آنی می رسیم که یک گوی در درون یک فضای ناهمگون واقع شده است. هنرمند در این باره می گوید که هضم آنی میخواهد بیان کند که زندگی خیلی بی رحمانه کوتاه است و پیش از اینکه متوجه چیزی شویم به سرانجام می رسد.

زمانی که شروع به دیدن بخش دوم نمایشگاه که نام آن رویاست، می کنیم، فضا و حس موجود در آثار مقداری تغییر می نماید. متریال آثار این قسمت از روغن، جیوه، شیشه و استیل است. در واقع به نقل از خود هنرمند این مواد نیز همانند رویا ناپایدار هستند و هر لحظه ممکن است از بین بروند. بابایی زاده در این بخش سعی نموده جنبه های مختلفی از رویا را نشان دهد.

همان گونه که از قبل گفته شد، نام نمایشگاه هزاران اکنون است. گویی که هنرمند قصد داشته با انتخاب این اسم به مخاطب بگوید که در زندگی ما لحضات متعددی وجود دارد و هیچ لحظه ای نیست که برای ما همیشگی باشد. پس با این حساب اکنون های متعدد و بسیاری در زندگی هر انسان وجود خواهد داشت که در هر لحظه کم اهمیت ترین عنصر شاید خود انسان باشد.

هنرمند به همین دلیل می گوید: باوجود اینکه در دنیای مادی عوامل زیادی حائز اهمیت هستند ولی در دنیا رویا انسان می تواند یک اکنون ناب داشته باشد که همه آن متعلق به خود اوست. چراکه شاخصه رویا دیدن بر اثر یک جهش ژنی تنها برای انسان رخ داده و فقط ما هستیم که توانایی رویا دیدن را داریم. به همین دلیل بخش دوم با یک رویای کامل شروع می گردد.

بخش رویای نمایشگاه هزاران اکنون با یک مربع طلایی رنگ که در وسط آن یک فضای خالی کره مانند وجود دارد و نام آن رویای کامل است شروع می گردد. بابایی زاده درباره این اثر می گوید: در رویای کامل که همانند یک خورشید می درخشد، همه چیز مثل یک رویا جز به جز کنار هم قرار گرفته و در نهایت نتیجه دلخواه حاصل می گردد. انسان در رویای کامل بر رویای خود تسلط خواهد داشت و آن چیزی را می بیند که دلش می خواهد. درواقع کنترل خواب در دست خود فرد خواهد بود.

در ادامه به کار آخرین قطرات رویا می رسیم. این بار نیز همان فضای قبلی تکرار شده، به گونه ای که یک کره در وسط یک مربع واقع شده است ولی با یک تفاوت بزرگ. چراکه این اثر دیگر درخشان نیست و دارای یک فضای تیره است و کره نیز با وجود مقداری جیوه بر سر خود کاملا مچاله شده. انگار که در لحظات آخر زندگی خود به سر می برد و آن جیوه موجود بر روی کره، نمادی از مقدار کمی از رویا است که هنوز جان دارد. زمانی که به این اثر نگاه می کنیم جیوه را می بینیم که با صدای موزیکی که در سالن پخش می گردد به ارتعاش درمی آید. هنرمند نمایشگاه هزاران اکنون در این باره بیان می نماید که ارتعاش جیوه بر روی کره مچاله شده نمادی از مقدار زندگی کمی است که هنوز در جان کره باقی مانده و هر بار با صدای موزیک به جریان درمی آید.

در سرانجام بخش دوم به دو اثر ارگاسم رویا می رسیم. تفاوت این کارها این است که برروی کره های نقره ای رنگ شیشه های رنگی وجود دارد. بر روی اثر ارگاسم رویای یک شیشه های رنگی با تعداد و پیچ و تاب بیشتری نسبت به کار دوم در کنار هم قرار گرفته اند. رنگارنگ بودن شیشه ها نمادی از تنوع رویا است.

بابایی زاده بیان می نماید که در قسمت سوم هیچ کار هنری وجود ندارد؛ چراکه خود بازدیدکننده باید در این قسمت اثر هنری را خلق کند و رویاپردازی مخاطب اثر هنری این قسمت محسوب می گردد. در این بخش که با یک پرده از دیگر قسمت های نمایشگاه جدا شده یک جعبه جادویی یک متر در یک متر در وسط سالن قرار گرفته که درون آن 6000 تیله رنگی وجود دارد. فضای این قسمت تاریک است و از درون جعبه نور به بیرون می تابد. این بار نیز درون جعبه یک نیم کره همانند دیگر کارها دیده می گردد که بازدیدکننده خود را درون آن می بیند. دیواره های داخلی این مکعب از آینه ساخته شده است. در حقیقت آیینه های موازی این بخش باعث بالا رفتن خطای دید مخاطب می شوند.

ویدیویی از بخش سوم نمایشگاه هزاران اکنون

در بخش سوم نمایشگاه، صدای موسیقی که در سراسر فضای گالری به گوش می رسد بالاتر است. هنرمند درباره موسیقی خاص این نمایشگاه که مختص به بخش آخر است، بیان می نماید: امواجی به نام مجیک تونز در این موسیقی وجود دارد که بر روی قسمت های مختلف مغز اثرات مثبت یا منفی می گذارد. نوع امواج این موسیقی قدرت ذهن فرد را در تصویرسازی و تخیل بالا می برد و حتی برخی از آن امواج در دامنه شنیداری انسان نیستند ولی با این حال تأثیر خود را به صورت خیلی عمیق بر روی مغز می گذارند. به همین دلیل دوست داشتم که مخاطب با موسیقی که در این فضا پخش می گردد، تیله های رنگی رنگی و با گویی که مثل گوی فالگیری است و در برابر چشم او قرار می گیرد، رویاپردازی خاص خود را که همانند یک اثر هنری است تجسم کند.

به گزارش خبرنگاران، نمایشگاه حجم و مجسمه هومن بابایی زاده این روزها در گالری شرین در حال برپایی است و تا تاریخ 10 بهمن ماه نیز ادامه خواهد داشت.

هومن بابایی زاده که دام پزشک است از سال 80 فعالیت هنری خود را شروع نموده و در سال 84 نیز وارد انجمن مجسمه سازان ایران شده. نمایشگاه هزاران اکنون اولین نمایشگاه انفرادی این هنرمند است.

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 11 خرداد 1398 بروزرسانی: 5 مهر 1399 گردآورنده: selena-fan.ir شناسه مطلب: 101

به "وقتی تراوش های ذهنی مجسمه می شوند" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "وقتی تراوش های ذهنی مجسمه می شوند"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید