شهر تاریخی و مرزی ادیرنه در ترکیه - مجله سلنا

شهر تاریخی ادیرنه با آثار پرشکوه خود آناطولی و اروپا را به یکدیگر مرتبط می سازد و هم در دوران امپراطوری عثمانی و هم در دوره جمهوریت به عنوان مرکز آموزش و فرهنگ نقش مهمی بر عهده داشته و دارد.

نوآوری در زمینه های معماری در بناهای این شهر دیده شده و اولین نمونه های هنر خطاطی و تزئین نیز باز در همین شهر جوانه زده است.

از دوره سلطان مراد دوم تا سلطان محمد چهارم از پادشاهان عثمانی، مراسم پیروزی، ختنه سوران شاهزداگان و حتی مراسم ازدواج بعضی از پادشاهان در این شهر صورت می گرفت. ادیرنه در قرن 5 قبل از میلاد توسط اودریسها که از نژاد تراس ها بودند، تاسیس شده است.

این شهر در دوران های پیشین با نام های مختلفی یاد شده و سرانجام در دوره سلطان مراد اول بدان ادیرنه گفته شده است.

ادیرنه که در سال 1361 از سوی سلطان مراد اول فتح گشت تا فتح استانبول وظیفه پایتختی عثمانی را بر عهده گرفت.

مسجد سلیمیه از هر نفطه ادیرنه قابل مشاهده است و اثر هشتاد سالگی معمار سینان می باشد یکی از شاهکارهای هنر معماری ترک، عثمانی و دنیا محسوب می گردد.

این مسجد که مابین سالهای 1569 و 1575 با فرمان سلطان سلیم دوم ساخته شده با چهار مناره و انتخاب محل احداث، استادی معمار سینان در زمینه رشته شهرسازی را در معرض دید عموم می گذارد.این مسجد از سنگهای تراش داده شده و روی زمینی به مساحت 2475 متر مربع احداث شده است.

گنبد این مسجد که از سطح زمین 43 متر و 28 سانتیمتر ارتفاع دارد به قطر 31 متر و 30 سانتیمتر بوده و بر روی هشت ستون که با طاق هایی به طول 6 متر به یکدیگر متصل شده اند راسخ می باشد.

مسجد سلیمیه دارای چهار مناره به قطر 3 متر و 80 سانتیمتر و ارتفاع 70 مترو 89 سانتیمتر بوده و در ساخت آن از سنگ مرمر، چینی لعاب کاری شده و ایزنیک و نمونه های زیبای چوب و نیز هنر صدفکاری استفاده شده است.

اطراف مسجد به عنوان محلی برای قدم زدن و فضای سبز تنظیم شده و اماکن عمومی متعددی به منظور استراحتگاه در لابلای درختان و سرسبزیها احداث شده است. در جبهه مشرف به بازار مسجد سلیمیه، پیکره برنزی معمار سینان جای گرفته است.

یکی دیگر از آثار متعلق به دوره عثمانیان که درمقابل مسجد سلیمیه قرار گرفته است مسجد زیبایی است که ساخت آن در سال 1403 از سوی امیر سلطان شروع و در دوره سلطان چلبی محمد به سال 1414 به سرانجام رسیده است.

یکی از دو مسجد مهمی که در مرکز شهر جای گرفته اند مسجدی است که در مناره اش سه محل جداگانه برای اذان وجود دارد.

این مسجد که مابین سالهای 1443 و 1447 از سوی سلطان مرداد دوم ساخته شده است و با اسلوب هنر کلاسیک دوره قدیم عثمانی جلب توجه می نماید. مسجد مذکور با مناره 67 متری و هنر قلمکاریی خود بعد از سلیمیه بزرگترین مسجد ادیرنه می باشد.

یکی دیگر از آثار مهم شهر که در سواحل رودخانه تونجا قرار گرفته است مجتمع بایزید دوم می باشد.

مسجد، مدرسه طب، عمارت خانه، دارالشفاء، حمام، مطبخ و انبار آذوقه، بخش های مختلف این مجتمع را تشکیل می دهند. در صحن ورودی این مجتمع، حجره های ویژه مداوای بیماران روانی جای گرفته اند.

در این حجره بیماران را با صدای آب و نوای موسیقی معالجه می کردند. مسجد مرادیه نیز که در محله ای به همین نام قراردارد با تزئینات ظریف خود شهرت یافته است.

شبستان و بازار سرپوشیده علی پاشا واقع در مرکز شهر ادیرنه، به ترتیب در سالهای 1471 و 1569 ساخته شده اند. ادیرنه که بر سر راه ارتباطی غرب و استانبول، پایتخت عثمانی قرار گرفته است صاحب کاروانسراهای متعددی است. کاروانسراهای رستم پاشا، احمد پاشا و تاشحان از جمله این بناها می باشند.

ازجمله نقاط دیدنی این شهر می توان به سارای ایچی محل برگزاری مسابقات کشتی سنتی کیرک پینار یا کشتی روغنی و کاخ همایونی، یکی از کاخ های پادشاهان عثمانی در دوره ای که ادیرنه پایتخت امپراطوری بود اشاره نمود.

این کاخ در بین کاخهای عثمانی، بعد از توپکاپی، بزرگترین کاخ بود. کاخ مذکور در نتیجه عدم توجه و فرسایش از بین رفته است.

مسابقات کشتی کیرک پینار ما بین آخرین روزهای ماه ژوئن و اولین روزهای ژوئیه به مدت 3 هفته برگزار می گردد.

بعد از مجسمه های کشتی گیران فراموش نشدنی چون کورت دورئلی، کل آلیچو و کوجا یوسوف کاخ عدالت در کنار درختان سایه گستر چنار قرار گرفته است.

این اثر که در سال 1561 با فرمان سلطان سلیمان قانونی و از سوی معمار سینان ساخته شده است چهار طبقه بوده و در طبقه فوقانی آن یک حوض مرمرین وجود دارد. این قصر به عنوان دیوان همایونی مورد استفاده قرار می گرفت.

پل قاتح که در کنار قصر عدالت و روی رودخانه تونجا ساخته شده است سه دهانه بوده و 34 متر طول دارد.

اراضی ما بین دوشاخه رودخانه تونجا بسیار سرسبز بوده و از اینرو توجه دوستداران پیک نیک را به خود جلب می نماید. در طول رودخانه نیز ماهیگیران آماتور به صید ماهی می پردازند.

پل های ساخته شده روی رودخانه هایی که در جغرافیای ادیرنه قرار دارند با استحکام و ویژگیهای ساخت خود در مقابل زمان و طبیعت ایستاده اند.

پل های اوزن، غازی، ساراچ خانه، بایزید، یالنیز گوز، سارای و نیز اکمکچی زاده، احمد پاشا از جمله پل های مذکور است.

منطقه کارا آغاچ در غرب ادیرنه قرار گرفته است. کارا آغاچ با مرکز شهر 10 کیلومتر فاصله داشته و در دوره عثمانی به عنوان استراحتگاه تابستانی مورد استفاده قرار می گرفت.

رودخانه مریچ در این نقطه، مرز میان ترکیه و یونان را شکل می دهد. امور احداث پل سنگی مریچ به سال 1842 در دوره سلطان عبدالمجید شروع شده و در سال 1847 به سرانجام رسیده است. این پل 263 متر طول، 7 متر عرض و 12 طاق دارد.

انتهای پل، باشگاه گمرکات ادیرنه که در سال 2001 از سوی وقف چکول بازسازی شده قرار گرفته است. امروزه از این بنای زیبا به عنوان کافه تریا استفاده می گردد.

ساختمان ایستگاه قطار کارا آغاچ که بعد از گشایش خط راه آهن روملی در سال 1873 ساخته شد، با تغییر جهت خط راه آهن در سال 1971 به انزوا گرایید. این بنا امروزه از سوی باشگاه تراس استفاده می گردد.