تور ارزان اروپا: جنگل بیالوویزا؛ آخرین جنگل باستانی در اروپا - مجله سلنا

با ما سفر کنید و با تور ارزان اروپا از قاره سبز اروپا دیدن کنید و با دریافت خدمات ویزای شینگن از گردش به دور اروپا لذت ببرید.

وجود منابع طبیعی، یکی از ارزشمندترین موهباتی است که وجود دارد و باید به خوبی در حفظ آن ، همت گماشت. جنگل ها، یکی از این منابع ارزشمند است که از میلیون ها سال پیش، حتی قبل از آفرینش بشر، در کره زمین، حضور داشت؛ به گونه ای که قبل از ورود انسان ها، منطقه ها بسیاری در شمال شرقی اروپا را جنگل های نخستین، با هزاران کیلومتر وسعت، دشت های این منطقه از دنیا را پوشانده بود.

اما متاسفانه امروزه با حضور انسان ها و اقدامات نادرست آن ها علیه طبیعت و محیط زیست، بخش بسیار بزرگی از آن ها از بین رفته است و تنها چند قطعه از درختان کهن و قدیمی را می توان در پرت ترین قسمت از کوه های کارپات (Carpathian: طولانی ترین رشته کوه ها در بین اروپای مرکزی و جنوبی که به شکل یک کمان با طولی حدود 1500 کیلومتر شکل مشاهده می شود) و دیگر منطقه ها کوهستانی، مشاهده کرد. اما با این اوصاف، نمی توان از زیبایی، ابهت، شکوه، رمز و راز و بکر بودن جنگل بیالوویزا (Bialowieza) که وسعتی بین مرز لهستان و بلاروس را پوشانده است، گذشت. جنگلی باستانی که واقعا در بین دیگر جنگل ها، استثنایی و منحصربه فرد است.

جنگل بیالوویزا، با وسعتی بالغ بر 1500 کیلومتر مربع، نماینده آخرین نسل از جنگل های نخستین در قاره اروپا است. این جنگل افسانه ای، خانه درختان صنوبر غول پیکر، بلوط و درخت زبان گنجشک است و نیز می توان آن را زیستگاه بیش از 20 هزار گونه از حیوانات، از جمله سنگین ترین حیوانات اروپایی مانند گاومیش های کوهان دار که تقریبا نسل آن ها به علت شکارشدن در اوایل قرن 20 میلادی، رو به انقراض بود، دانست.

شکار حیوانات در جنگل بیالوویزا، به قرن 14 میلادی بازمی شود. درست زمانی که پادشاه لهستان، مجوز شکار را محدود کرد. این مسئله تا قرن 15 میلادی ادامه داشت. این در حالی است که در آن موقع، این جنگل تحت نفوذ شکارچیان قرار داشت. حتی خود پادشاه نیز در این مکان به شکار می پرداخت. جالب است بدانید که ولادیسلاو دوم (Władysław Jagiełło)، در وسط جنگل بیالوویزا، برای خود، خانه ای باشکوه از چوب ساخت و از آن به عنوان خانه شکار، استفاده کرد. این خانه اربابی باشکوه که با رنگ سفید نقاشی شده بود به برج سفید، معروفیت یافت. در زبان لهستانی، بیالوویزا به معنای برج سفید است و نام این جنگل باستانی نیز از این خانه شکار کهن، نشات گرفته است.

زمانی که جنگل تحت مالکیت پادشاه سیگیموند (Sigismund)، قرار داشت، وی حکمی مبنی بر ممنوعیت شکار در داخل جنگل بیالوویزا را صادر کرد. در این صورت این جنگل کهن تا اواخر قرن 17 میلادی دست نخورده و از تغییرات دست بشر، در امان ماند. در این زمان، چندین روستا برای استخراج سنگ آهن محلی و فراوری قیر، در این منطقه ساخته شد. اما متاسفانه پس از تقسیمات لهستان در اواخر قرن 18 میلادی، تزار پل یکم (Tsar Paul I: پل یکم امپراطور روسیه در سال های 1796 تا 1801 میلادی)، قانون منع شکار در جنگل بیالوویزا را فسخ کرد و همین امر باعث شد تا این جنگل افسانه ای و کهن، دوباره به وسیله شکارچیان مورد تجاوز و غارت قرار بگیرد. این در حالی است که در 15 سال گذشته، تعداد گاومیش های کوهان دار اروپایی، از 500 قلاده به 200 قلاده کاهش یافته است.

در شروع قرن 19 میلادی و در سال 1800 میلادی، سرنوشت جنگل بیالوویزا با توجه به قدرت رسیدن دولت های مختلف، دستخوش تغییرات بسیاری شد. این جنگل ارزشمند، از یک ذخیره محافظت شده به یک منطقه شکار تبدیل شد. در اوایل قرن 20 میلادی نیز زمانی که شاهزاده روسی به قدرت رسید و کنترل اوضاع را به دست گرفت، کل جنگل را به یک منطقه شکار حیوانات وحشی تبدیل ساخت که متاسفانه پیامدهای اسف باری را برای حیاط وحش و محیط زیست، ایجاد کرد.

در این دوره زمانی، بیش از هزاران گونه از گوزن و گاو وحشی به وسیله شکارچیان کشته شدند. تا اینکه خاتمه آخرین نسل از گاومیش های کوهاندار اروپایی نیز در سال 1921، شکار شد.

این اقدامات تاسف بار تا زمان روی کار بودن تزارهای روس، ادامه داشت. اما پس از سرنگون شدن تزارها و بعد از سرانجام یافتن جنگ بین لهستان و شوروی، لهستان در سال 1921 کنترل منطقه را به دست آورد و از آن پس، سرنوشت جنگل بیالوویزا، به گونه ای دیگر رقم خورد. در این زمان، این جنگل به عنوان یک جنگل بیولوژیک اعلام شد. این در حالی بود که از کل گاومیش های کوهاندار، تنها 54 قلاده، در سراسر دنیا به جای مانده بود که متاسفانه هیچ یک از آن ها در این جنگل حضور نداشتند. در سال 1929 میلادی، دولت لهستان راهکاری برای افزایش تعداد این حیوانات به کار برد. آن ها چهار قلاده از گاومیش ها را که در باغ وحش های سراسر دنیا قرار داشتند، خریداری نموده و در جنگل بیولوژی رها کرد. اما با وجود این اقدام، در 10 سال گذشته تعداد آن ها تنها به 16 قلاده، افزایش یافته است.

درست زمانی که همه چیز منظم و مرتب به نظر می رسید، جنگ دنیای دوم رخ داد. پاکسازی قومی به دستور هیتلر صورت گرفت و جنگل بیالوویزا، پناهگاهی برای دو حزب پارتیزان های شوروی و لهستانی ها شد. در پی وقوع این جنگ خانمان سوز، جنگل، شاهد درگیری های مسلحانه بین شورشیان و نازی ها بود و کشتار بی رحمانه و وحشیانه ای در این منطقه، به وقوع پیوست؛ به گونه ای که هنوز گورهای کشته شدگان در این جنگل، به چشم می خورد. پس از اتمام جنگ دنیای، جنگل بیالوویزا، بین لهستان و شوروی تقسیم شد. بخشی که به شوروی واگذار شد، تحت اداره عمومی نهاده شد. این در حالی است که لهستان پارک ملی بیالوویزا را در سال 1947 میلادی، بازسازی کرد. جالب است بدانید که در سال 1992، بعد از انحلال اتحاد جماهیر شوروی و تشکیل جمهوری بلاروس، این ذخایر در فهرست میراث دنیای به ثبت رسید.