سفر به دره ارواح ، اینجا آماتورها قالب تهی می نمایند! - مجله سلنا

عکس : وحیده خاکی

دره خرسان بخشی از رشته کوه های زاگرس به شمار می آید و به همین خاطر آب و هوایی خنک را در دل منطقه ها گرم ایجاد نموده است. برای دسترسی به این دره باید حدود 20 تا 25 کیلومتر پیاده روی کنید؛ پس باید آمادگی جسمانی بسیاری داشته باشید.

پس از سختی و مشقت زیاد، نهایتاً به دهانه ای زیبا خواهید رسید که پوشیده از گیاه پر سیاوشان است. در این لحظه تمام خستگی مسیر از تن شما بیرون می رود و فقط مات ومبهوت تماشای زیبایی طبیعت خواهید شد.

البته اینجا خاتمه مسیر نیست. هنوز تا رسیدن به دره خراسان دزفول راه درازی در پیش دارید. با طی کردن مسیر، به تدریج دیوارهای اطراف بلند و بلندتری می شوند تا جایی که دیگر اجازه نمی دهند شما آسمان را ببینید. شاید به همین خاطر است که نام این دره را دره ارواح گذاشته اند. پس از چندصد متر، به تدریج دیوارهای دره به یکدیگر نزدیک می شوند. در این مرحله به حدی مسیر عبور تنگ می شود که فقط یک نفر می تواند از تنگه عبور کند. در خاتمه این همه سختی و مشقت، به رود خروشان دز خواهید رسید. آب این رودخانه حدود 20 درجه دما دارد و برای آب تنی جان می دهد.

علت نام گذاری کول خراسان دزفول چیست

جالب است بدانید که حتی مردم محلی نیز علت دقیق نام گذاری کول خراسان را نمی دانند. با این حال اگر کمی در زبان محلی تجزیه و تحلیل کنیم، خواهیم دید که کول به معنای دره بسیار باریک و تنگ است. البته با وجود این، درباره خرسان هیچ نظریه قطعی وجود ندارد. بعضی بر این باور هستند که گونه ای خرس در گذشته در این مکان زندگی می کردند که امروزه منقرض شدند و خبری از آن ها نیست و به همین خاطر آن را کول خرسان نامیده اند.

بعلاوه درباره نام گذاری دره ارواح نیز هیچ نظریه قطعی وجود ندارد. بعضی بر این باور هستند که نام گذاری دره ارواح به داستان های بومی و ترسناکی باز می شود که مردم محلی سینه به سینه روایت می کردند. بعضی دیگر چنین بیان می نمایند که عبور از این تنگه بسیار خطرناک است و افراد بسیاری در آن جان خود را از دست داده اند و به همین خاطر نام آن را دره ارواح قرار داده اند.

برای عبور از دره ارواح چه تجهیزاتی ضروری است؟

پیش از آغاز باید بدانید که عبور از دره ارواح بسیار خطرناک است. حتی احتمال این وجود دارد که در مسیر جان خود را نیز از دست دهید! چندین و چند بار گزارش شده که در حین عبور از دره ارواح، گردشگران هرگز باز نگشتند و حتی جسد آن ها نیز پیدا نشده است. به همین خاطر اگر قصد پیمایش مسیر کول خرسان را دارید، حتماً به صورت گروهی حرکت کنید و از یک راهنمای بومی یاری بگیرید. عبور از این مسیر احتیاج به مهارت زیاد و آمادگی جسمانی کامل دارد. اگر احساس می کنید که برای چنین مسیری آماده نیستید، هرگز در آن پا نگذارید.

بعلاوه برای حفظ جان خود، حتماً تجهیزات لازم ایمنی را همراه داشته باشید. پس از آنکه به دهانه کول خرسان رسیدید، حتماً کلاه ایمنی را بر سر خود بگذارید. در این مسیر سنگ ها و حتی تکه هایی از درختان در میان تنگه گرفتار شده اند و هر لحظه امکان سقوط آن ها از بالای دره وجود دارد. پس از ورود به کول خرسان، دیواره ها ارتفاعی بیش از 200 متر پیدا می نمایند و شما را از دو سو احاطه خواهند کرد. مسیر در ادامه بسیار تنگ می شود، تا جایی که فقط یک نفر می تواند از تنگه عبور کند. در بیشتر مسیر، دو طرف دیواره ها را می توانید بدون برگرداندن سر خود ببینید. این مسئله ممکن است برای افرادی که به صورت ذاتی از محیط های بسته ترس دارند، بسیار عذاب آور باشد.

مسیر عبور از دره خرسان چگونه است؟

در بستر این دره همیشه آبی جریان دارد که از چشمه های اطراف می جوشد. برای پیمودن مسیر باید در این آب قدم بردارید. بستر دره پوشیده از شن، ماسه و انواع سنگ های ماسه ای است. هر چه پیش می روید، ارتفاع دیوارها بیشتر و فاصله بین آن ها کمتر می شود. به دوراهی که رسیدید، به سمت راست بروید. این مسیر تا جایی ادامه می یابد که دیگر قادر به تماشا آسمان نخواهید بود. پس از حدود 4 ساعت پیاده روی، به تدریج صدای جوش و خروش رود دز به گوش شما می رسد و این نوید را می دهد که در بخش خاتمهی مسیر قرار دارید.

فاصله ابتدای دره تا انتهای آن حدود 10 کیلومتر است؛ اما باید به صورت کلی بین 20 تا 25 کیلومتر پیاده روی کنید. در انتهای مسیر و نزدیک به رود دز، آب تا حدی بالا می آید که به جای پیاده روی، مجبور به شناکردن خواهید بود. رود دز رودی بسیار خروشان است و گرداب های بسیاری دارد. دقیقاً در همین بخش از مسیر است که خطرها چندین برابر می شوند. فقط شناگران ماهر با تجهیزات کامل و تجربه زیاد می توانند از این مسیر جان سالم به در ببرند. برای شناکردن در خلاف جهت گرداب ها، باید آمادگی جسمانی کافی داشته باشید. اگر احساس می کنید که حتی 1درصد قادر به عبور از این قسمت مسیر نیستید، بهتر است جان خود را به خطر نیندازید و از همان مسیر که آمده اید، باز شد. اگر هم تجربه لازم، آمادگی جسمانی کافی و قلبی نترس دارید، پس از عبور از دز و حدود 3.5 ساعت پیاده روی، به دزفول خواهید رسید.

چرا باید این خطر را به جان بخریم؟

به احتمال زیاد در بخش قبلی خواسته یا ناخواسته، ترس و وهم بسیاری در قلب شما به وجود آمده است. شاید هم این سؤال برای شما به وجود بیاید که اصلاً چرا باید این خطر را به جان بخریم؟ اگر اهل طبیعت گردی و کشف ناشناخته ها هستید و می خواهید در اماکنی حضور داشته باشید که کمتر کسی از آن تماشا نموده، قطعاً این خطرات را به جان می خرید. به همین علت در ادامه قصد داریم تا شما را با همه زیبایی هایی که در طول مسیر خواهید دید، آشنا کنیم و تصمیم گیری را به خودتان بسپاریم.

سفری به دنیای عجایب

از زمانی که وارد کول خرسان می شوید، دیواره های مرتفع این تنگه به شما اجازه می دهند تا تنها بخشی از آسمان را بتوانید ببینید. به تدریج که جلوتر می روید، فاصله بین دیواره های دره کمتر می شود و به سختی قادر به تماشا آسمان خواهید بود. بخشی از تنه درختان در طول مسیر به چشمتان می خورند که بر اثر عوامل طبیعی به سمت پایین پرتاب شده اند و بین آسمان و زمین معلق مانده اند. صدای پرندگان در این دالان می پیچد و آب روی زمین چکه می نماید. همه این عوامل دست به دست هم می دهند تا ضربان قلب شما چندین بار افزایش پیدا کند و آدرنالین خون شما به حدبیشتر اندازه خود برسد. پس اگر در پی تجربه هیجان هستید، این سفر برای شما سفری به سرزمین عجایب خواهد بود.