راز تارت ماکائو چیست؟ - مجله سلنا

پیش از آنکه آن را ببینید، می توانید بویش را استشمام کنید. بوی شیرین شکر، تخم مرغ و کاستارد که آنقدر می پزند تا زمان سرو و خوردنش فرا رسد. خمیر ورقه ورقه از بیرون، کاستارد نرم در داخل، و شکر ترد و حرارت داده شده روی شیرینی. این بو امضای کافه Margarets Café e Nata است؛ یکی از محبوب ترین مکان ها در ماکائو که زمانی مستعمره پرتغال بود. این داستان، داستان تولد این مغازه و این شیرینی خاص است. اگر به آشنایی با این دست داستان ها یا شیرینی های سراسر جهان علاقه مند هستید خبرنگاران شما را به هر کجا بخواهید می برد.

این کافه به طور مخصوص به خاطر یک چیز بسیار معروف است: تارت تخم مرغی ماکائویی. این یک شیرینی خوشمزه و الهام گرفته از شیرینی پرتغالی ها و چینی ها است که خانم مارگارت وونگ (Margaret Wong) هر روز درست می نماید.

خانم وونگ پس از سه دهه کار در تجارت غذا، همچنان هر روز سرزنده و پرجنب وجوش در کافه سخت کار می نماید؛ یا او را در صندوق حساب می بینید یا در حال این ور و آن ور رفتن در آشپزخانه.

یک تجارت خانوادگی

افراد کمی تارت تخم مرغی ماکائویی را بهتر از وونگ می شناسند، خانمی که 30 سال پیش این تجارت را با همسر سابقش اندرو استو (Andrew Stow) شروع کرد. این زوج تجارتشان را برای اولین بار با نام Lord Stows در سال 1989 راه اندازی کردند. امروزه Lord Stows را دخترشان و خواهر اندرو، الین، اداره می نمایند.

کافه مارگارت، که آن را خود در سال 1992 تاسیس کرد، کاملا به دست خود خانم وونگ اداره می گردد.

بعضی گزارشات آنلاین چنین نوشته اند که خانم وونگ تجارتش را به قصد رقابت با Lord Stows تاسیس کرد. شهروندان اینترنتی چنین ادعا می نمایند که این کار در نتیجه دشمنی بعد از طلاقش بود.

خانم وونگ با اینکه همواره در ملا عام از روزهای خوش اول رابطه شان صحبت می نماید؛ اما به شایعات پاسخی نمی دهد. او می گوید:

ما سه بار ازدواج کردیم؛ یک بار در هنگ هنگ، یک بار در انگلیس و یک بار هم در کلیسا.

براساس حرف های وونگ آن ها در کلیسایی همدیگر را دیدار نموده بودند که او در آنجا ارگ می زد.

یک روز که با دایه ام بودم با اندرو روبه رو شدیم و او با من احوال پرسی کرد و من از خجالت قرمز شدم. او با همه دوست بود و من فکر نمی کردم که برای او فرد خاصی محسوب شوم. تا اینکه مادرم گفت: مارگارت، فکر می کنم این همان نیمه گمشده تو است.

آن دو در سال 1988 با یکدیگر ازدواج کردند.

بیش از 10٬000 تارت در روز

آن ها با هم تارت تخم مرغی مخصوص خود را درست کردند که امروزه به ماکائوی نمادین تبدیل شده است.

بعضی اعتقاد دارند این تارت نه شبیه به نوع پرتغالی و نه چینی اش است. براساس حرف های وونگ این همان نکته مهم است.

زمانی که شیرینی فروشی مان را باز کردیم یک نفر از ما خواست تا شیرینی de nata درست کنیم؛ زیرا در پرتغال این شیرینی بسیار محبوب است. اولین سینی سوخته و خراب از آب عایدی و اندرو می خواست که آن ها را دور بریزد. من گفتم صبر کن، آن ها قابل خوردن هستند؛ پس بگذار مردم آن ها را امتحان نمایند. آن ها یکی را امتحان کردند، سپس سراغ دومی رفتند و وقتی سومی را سفارش دادند به اندرو گفتم: باید تو را دعوا کنم، چون این ها خیلی خوب هستند!

این همان دستور پختی است که پس از سه دهه همچنان داریم در ماکائو می فروشیم.

امروزه صدها گردشگر و افراد محلی برای یک گاز از این شیرینی معروف دم در مغازه او صف می کشند. مغازه وونگ به تنهایی می تواند روزانه بیشتر از 10٬000 تارت درست کند که همه آن ها به فروش می رسند.

گاهی مردم وارد می شوند و می گویند، می گردد فقط یک تارت داشته باشیم؟ و من می گویم حتی به میزان یک گاز هم نداریم.

مثل تارت، من نیز هرگز تغییر نخواهم کرد

هر ظرف تارت به دستان جادویی وونگ تزیین می گردد. منوی این مغازه علاوه بر تارت شامل براونی، کیک و کروسان است. بعلاوه در کافه یک بخش سالاد و ساندویچ نیز وجود دارد.

او، با وجود ساعت کار طولانی و کار فیزیکی سخت، همچنان تمام روز را در مغازه بین آشپزخانه و سالن مغازه در رفت و آمد است. وونگ می گوید:

بعضی کارمندانم 15 سال است که با من کار می نمایند و همه چیز را می دانند؛ اما هنوز گاهی باید بعضی مسائل را چک کنم تا همه چیز روبه راه باشد. به هرحال من رئیسم.

او رئیس است؛ اما یک سلبریتی محلی نیز محسوب می گردد. طی مصاحبه مان، مدام دوستان و هواداران وونگ حرف هایمان را قطع می کردند تا با او صحبت و برایش آرزوی سلامتی نمایند.

من مغازه را ساعت 8:30 صبح باز می کنم و تا ساعت 4:30 بعد از ظهر که مغازه را می بندیم اینجا هستم. یک ساعت زمان برای نهار دارم. دوستم به من می گوید که من دیوانه و بینهایت خسته هستم.

سپس با لبخند ادامه می دهد:

و من می گویم من فقط دارم پیر می شوم. همین!

وونگ که قلب جوانی دارد خیلی سریع مصاحبه را کوتاه می نماید و به ما می گوید که باید به کلاس پایکوبی راک اند رولش برود اما پیش از آن یک جمله خردمندانه به ما می گوید و ما را تنها می گذارد:

این روزها، نوجوانان، مدام می خواهند شغلشان را تغییر دهند؛ اما ما هرگز تغییر نمی کنیم. مانند تارتم، هرگز دستور پختم را تغییر نمی دهم، هرگز نمی خواهم این کار را انجام دهم.