استرس مکرر پیرشدن چشم را تسریع می نماید - مجله سلنا

تحقیقات نو نشان داده است که پیرشدن شبکیه چشم ناشی از استرس (فشار) نشانه هایی مشابه پیر شدن طبیعی ایجاد می نماید.

به نقل از سای تک دیلی، تحقیقات نو از دانشگاه کالیفرنیا نشان داده که پیر شدن نقش مهمی در مرگ سلول های گانگلیونی شبکیه (retinal ganglion) در بیماری آب سیاه یا گلوکوم (glaucoma) دارد و شیوه های درمانی نو برای بیماری گلوکوم می تواند این مسیر های منحصر به فرد را هدف قرار دهد.

این تحقیق که نتایج آن در نشریه پیری سلول (Aging Cell) منتشر شده است، مساله تغییرات اپی ژنتیک (epigenetic) را که با پیر شدن شبکیه چشم روی می دهند، مورد توجه قرار داده و بعلاوه این مساله را آنالیز نموده است که فشار از جمله افزایش فشار داخل چشم (increased intraocular pressure) می تواند موجب گردد که شبکه چشم همان تغییرات مشابه تغییرات ناشی از پیر شدن طبیعی را تجربه کند.

علاوه بر این، این تحقیق نشان داد که استرس مکرر در بافت جوان شبکیه چشم نیز می تواند به تسریع در روند پیر شدن بافت چشم ها منجر گردد.

پیر شدن یک فرایند دنیای است که بر تمام سلول ها در یک ارگانیسم تاثیر می گذارد. این مساله در چشم یک فاکتور خطر مهم در گروهی از مسائل عصبی یا نوروپاتی (neuropathies) موسوم به گلوکوم است. به دلیل افزایش افراد مسن در سرتاسر دنیا، برآورد های حال حاضر نشان می دهد که شمار افراد مبتلا به گلوکوم (در سنین 40 تا 80 سال) تا سال 2040 میلادی به بیش از 110 میلیون نفر خواهد رسید.

یکی از محققان در این زمینه می گوید: کار ما اهمیت تشخیص و پیشگیری زودهنگام و مدیریت بیماری های مرتبط با سن از جمله گلوکوم را مورد تاکید قرار داد. در صورتی که این بیماری به صورت زودهنگام تشخیص داده گردد، فرصت برای جلوگیری از کاهش یا از دست رفتن بینایی وجود دارد.

محققان اکنون یک ابزار نو برای برآورد کردن تاثیر فشار و استرس و پیشگیری از پیر شدن زودهنگام بافت شبکیه در دسترس خود دارند.

آب سیاه یا گلوکوم نوعـی بیمـاری چشـمی اسـت کـه در آن عصـب بینایی کـه وظیفه انتقـال پیغام بینایـی بـه مغـز را دارد، بـه تدریـج تخریـب شده و در نتیجـه موجب از بیـن رفتـن تدریجـی بینایـی می گردد. از علـل اصلـی ایـن امـر بـالا رفتـن فشـار داخل چشـمی است.

در چشـم دائمـا مایـع شـفافی ترشـح مـی گردد کـه بـه آن زلالیـه مـی گویند. ایـن مایـع حـاوی مـواد مغـذی اسـت کـه بـه شستشـو و تغذیـه بافـت هـای داخـل چشـم کمـک مـی کنـد. مایـع زلالیـه توسـط اجسـام مژگانی در پشـت عنبیـه تولیـد مـی شـود و از طریـق مردمـک به اتـاق قدامـی در بخـش جلویی چشـم وارد مـی شـود و از طریـق راه هـای مشـبک در زاویـه چشـم (محـل تلاقـی قرنیـه بـا عنبیـه) خـارج مـی گردد. اگـر به دلیلـی انسـداد یـا مانعـی بـر سـر راه خـروج ایـن مایـع در چشـم ایجـاد شـود و زلالیـه نتواند به آسانی از چشـم خـارج گردد، در این صـورت فشـار داخـل چشـم بـالا رفتـه و موجـب صدمـه به رشـته هـای عصبـی و در نهایـت آسـیب میـدان بینایـی مـی شـود.

منبع: ایرنا