دلیل فولیکولیت چیست و چگونه درمان میشود؟ - مجله سلنا

فولیکولیتیس

فولیکولیتیس یک عارضه پوستی شایع است که در آن، فولیکول های مو ملتهب می شوند. این عارضه پوستی معمولاً در اثر بروز عفونت باکتریایی یا قارچی روی پوست ایجاد می گردد. در ابتدا عفونت ممکن است خود را همچون برجستگی های قرمز کوچک یا جوش های سر سفید در اطراف فولیکول های مو نشان دهد (فولیکول ها همان کیسه های کوچکی است که موها از داخل آن رشد می نماید). این عفونت پوستی به همین جا ختم نشده و ممکن است با پخش شدن در سطح پوست، تبدیل به زخم های درمان نشدنی با ظاهر پوسته پوسته گردد.

البته این عفونت جدی نبوده و نمی تواند زندگی کسی را به خطر بیاندازد. اما می تواند با خارش و درد همراه باشد. عفونت های شدید نیز ممکن است باعث ریزش مو و به وجود آمدن زخم های دائمی در قسمت فولیکول مو گردد.

اگر عفونت در مراحل ابتدایی و خفیف خود باشد، احتمال زیاد با اقدامات مراقبتی بعد از گذشته چند روز بهبود خواهد یافت. اما فولیکولیتیس شدید یا تکرار شوند، از جمله مواردی است که فرد باید حتماً به دکتر مراجعه نموده و تحت نظر پزشک درمان گردد. بعضی از انواع فولیکولیتیس اسامی به خصوصی داشته و با توجه به عوارض به وجود آمده در نتیجه عفونت آن را به گونه متفاوتی نامگذاری می نمایند.1

دلیل فولیکولیت

فولیکولیت در اثر عفونت فولیکول های مو که معمولا ناشی از استافیلوکوک می باشد ایجاد می گردد. فولیکولیت هم چنین می تواند در نتیجه ویروس ها، قارچ ها و حتی التهاب ناشی از موهایی ایجاد گردد که به داخل رشد می نمایند.

فولیکولیت می تواند به صورت سطحی یا عمیق طبقه بندی گردد و این بستگی به اندازه آلوده شدن فولیکول مو دارد. فولیکولیت های عمیق معمولا شدید تر هستند.

فولیکول ها روی کف سر به هم بسیار نزدیک می شوند و فولیکولیت می تواند در هر جایی به جز کف دست ها، پاها، لب ها و غشاهای مخاطی اتفاق بیفتد. فولیکول های آسیب دیده در خطر عفونت هستند.

شایع ترین دلیل آسیب به فولیکول که خطر فولیکولیت را بیشتر می نمایند عبارت است از:

اصطکاک ناشی از اصلاح یا لباس تنگ

گرما و تعریق (برای مثال پوشیدن دستکش)

بعضی شرایط پوستی مانند درماتیت و آکنه

آسیب به پوست مانند خراش یا زخم های ناشی از جراحی

پوشاندن پوست با استفاده از بانداژ پلاستیکی و یا نوارهای چسبنده.2

علائم فولیکولیت

براساس نوع دقیق فولیکولیتیس شما و چگونگی بد بودن شدت آن، نشانه ها ممکن است متفاوت باشند. شما ممکن است نشانه های زیر را داشته باشید:

- تاول هایی که می ترکند، تراوش دارند و پوسته ریزی دارند.

- گروه هایی از برآمدگی های کوچک قرمز که مانند جوش بوده، و بعضی از آن ها دارای سر سفیدی هستند.

- منطقه ها بزرگ قرمز و پوست متورم که ممکن است چرک تراوش نمایند. این منطقه ها از پوست ممکن است خارش داشته باشند، حساس بوده و دردناک نیز باشند.3

عوامل خطر فولیکولیتیس

هرکسی ممکن است دچار فولیکولیتیس گردد. اما بعضی از عوامل احتمال بروز این عارضه را تا حد قابل توجهی افزایش خواهد داد:

ابتلا به آکنه یا درماتیت پوستی

رفتن در داخل آب وان که بهداشت خوبی ندارد.

مردانی که موهای مجعد داشته و اهل تراشیدن موها از نزدیک ریشه هستند.

مصرف بعضی داروها مانند کرم های استروئیدی یا درمان طولانی مدت آنتی بیوتیک برای درمان آکنه

آسیب رساندن به فولیکول های مو در اثر اصلاح، موم انداختن یا پوشیدن لباس های بسیار تنگ

پوشیدن لباس های که باعث حفظ گرمای بدن برای مدت طولانی شوند. دستکش های پلاستیکی یا چکمه های بلند از جمله این موارد هستند.

ابتلا به بیماری خاصی که باعث کاهش مقاومت فرد در برابر عفونت ها گردد. به عنوان مثال بیماری های مثل دیابت، لوسمی مزمن و HIV / AIDS از جمله مواردی است که احتمال بروز فولیکولیتیس را تا حد قابل توجهی افزایش می دهد.1

پیشگیری از فولیکولیتیس

برای کاهش ریسک ابتلا به فولیکولیتیس، از پوشیدن لباس هایی که پوست شما را تحریک می نماید، گرما، تعریق پوست مثل پوشیدن دستکش پلاستیکی، چکمه های بلند و لیکرا دوری کنید.

(لیکرا نوعی پارچه با الیاف مصنوعی است) استفاده از روغن های پوستی و سایر محصولات پوستی که حاوی روغن هستند را محدود کنید. آنها می توانند باکتری ها را در همان نقطه متوقف نموده و در نتیجه باعث ایجاد بیماری می شوند. کارهای دیگری که می توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:

- تنها در صورتی به داخل وان آب داغ بروید که مطمئن باشید وان شما تمیز و خوب محافظت شده است.

- از حوله تمیز، تیغ تمیز و تیز و دیگر وسایل مراقبت شخصی استفاده نموده و از به اشتراک گذاشتن آنها با دیگران خودداری کنید.

- دست های خود را زود به زود بشوئید.3

عوارض ناشی از بیماری فولیکولیت

عوارض احتمالی ناشی از فولیکولیت عبارت است از:

عفونت های عود نماینده و در حال توسعه

تکه های عفونی پوست که با خارش همراه می باشد و مساحت بزرگی را تشکیل داده است.

وجود جوش در زیر پوست

آسیب دائمی به پوست مانند وجود اسکار یا نقطه های تیره بر روی پوست

از بین رفتن فولیکول های مو و ریزش موی دائمی (فولیکولیت ریزنده).2

روشهای تشخیص بیماری فولیکولیت چیست؟

بطور کلی ، فولیکولیت با استفاده از روش های زیر قابل تشخیص است:

1-تظاهرات بالینی

2-کشت جهت تشخیص وجود باکتری و حساسیت به آنتی بیوتیک

3-در موارد خاص بیوپسی.4

درمان فولیکولیت

برای درمان فولیکولیت مو تشخیص صحیح دلیل عارضه، شدت و چگونگی توزیع آن بسیار لازم است. برای درمان فولیکولیت های سطحی می توان از روش های خانگی بهره برد. در خصوص فولیکول های عمیق بهتر است زیر نظر متخصص پوست و مو از درمان های دارویی بهره ببرید.

روش های خانگی درمان فولیکولیت سطحی

1-شستشوی ناحیه مورد نظر با صابون ضدباکتری: بیشتر فولیکولیت های خفیف خود به خود از بین می فرایند. با این حال با مراقبت کردن از محل بیماری می توان به این فرایند سرعت بخشید. دو بار در روز منطقه آلوده را با صابون ضد باکتری بشویید. سپس با یک حوله خشک و تمیز خشک کنید.

2-استفاده از کمپرس آب و نمک: کمپرس آب و نمک خاصیت ضدباکتریایی دارد و برای کاهش التهاب و سرعت دادن به فرایند بهبود بسیار موثر است. دوبار در روز از این کمپرس بهره ببرید.

3- استفاده از محلول آب گرم و آلومینیوم استات:این محلول منقبض نماینده و ضدباکتری است و برای درمان انواع بیماری های پوستی موثر می باشد. می توانید در طول روز چند بار ناحیه مورد نظر را با این محلول مرطوب کنید.

4- درمان با جو دو سر: جو دو سر خواص ضدخارش دارد. بهتر است جو دو سر را در داخل یک کیسه نخی و تمیز قرار داده و آن را به ناحیه آسیب دیده بزنید. توجه داشته باشید استفاده طولانی مدت از جو دو سر ممکن است سبب تشدید فولیکولیت گردد.

5- از محلول آب گرم و سرکه بهره ببرید: نسبت آب و سرکه در این محلول باید 50-50 باشد. محلول را به مدت ده دقیقه روی پوست آسیب دیده قرار دهید. این کار را در روز چند بار تکرار کنید.

درمان های دارویی بیماری فولیکولیت

درمان های دارویی حتما باید زیر نظر پزشک صورت گیرد. متداول ترین داروها جهت درمان فولیکولیت عمیق عبارتند از:

1-هیدروکورتیزون: هیدروکورتیزون یک کرم موضعی است که التهابات پوست و خارش آن را التیام می بخشد. بهتر است از کرم هیدروکورتیزون یک درصدی دو الی پنج بار در روز بهره ببرید. اگر چه هیدروکورتیزون درد و التهاب را کم خواهد نمود، اما خاصیت ضدباکترایی ندارد.

2-ایبوپروفن و استامینیفون: داروهای مسکن و ضد التهابی مانند استامینیفون، آسپرین یا ایبوپروفن می توانند در کاهش التهاب و درد فولیکوریت موثر باشند.

3-آنتی بیوتیک: در موارد شدید می توان از انتی بیوتیک ها استفاده کرد. البته بهتر است با تجویز پزشک متخصص مصرف شوند.

4-داروهای ضد قارچ: زمانیکه دلیل بیماری فولیکولیت عفونت قارچی باشد، باید از یک داروی ضد قارچ برای درمان بهره ببرید.4

مراقبت های لازم در زمان ابتلا به بیماری فولیکولیت

1- محل آسیب دیده را اصلاح نکنید.

2- از دست زدن به محل آسیب دیده خودداری کنید.

3- از لباس های گشاد بهره ببرید

4- از اسپری، ادکلن یا هر گونه مواد تحریک نماینده استفاده نکنید.

5- محل زخم ها را تمیز نگه دارید

6- برای تخلیه جوش ها از پزشک متخصص یاری بگیرید

7- از شنا کردن در استخرهای آلوده خودداری کنید.4

پینوشتها

1.www.pezeshket.com

2.www.dorvana.com

3.www.hidoctor.ir

4.www.royanbeauty.com

منبع: راسخون