چرا ایسلند از دیگر کشورها یخ وارد می نماید؟ - مجله سلنا

نام ایسلند (سرزمین یخ)، نام مناسبی برای آن نیست. در حقیقت، این کشور فوق العاده سبز است، به خصوص در فصل زیبای تابستان. جالب است بدانید تنها حدود ده درصد ایسلند با یخ، پوشانده شده است. بخش بزرگی از این مسئله به دلیل وجود جریان گرم اقیانوس اطلس شمالی است که آب و هوای این جزیره را علی رغم فاصله نزدیک به قطب شمال، گرم و سواحل آن را در طول زمستان، بدون یخ، نگه می دارد.

افسانه ها می گویند که ساکنان وایکینگ ایسلند، این نام غلط انداز را برای این کشور انتخاب کردند تا از مهاجرت افرادی که در پی زمین های نو هستند جلوگیری نمایند. آن ها امیدوار بودند که نام یخ، مردم را از آمدن به ایسلند و کشف اینکه جزیره آن ها در حقیقت، بسیار سبز و بزرگ است، منصرف کند. اما این تنها یک افسانه است. در حقیقت، ایسلند نام های بسیاری در گذشته داشته است.

وقتی که نادادور و وایکینگ های نورس (اهل اسکاندیناوی) برای اولین بار قدم به ایسلند گذاشتند، برف می بارید و به همین دلیل به آن، نام سائی لند (Snæland) را دادند. بعدها وقتی گورچار اسواوروسون (Garðar Svavarosson)، وایکینگ سوئدی به آنجا رسید، نام جزیره گورچار (Garðarshólmur) را بر این جزیره گذاشت. در قرن نهم، یک وایکینگ به نام فلوکی ویلگروآسون در پی جزیره گورچار رفت. وقتی که به آنجا رسید، زمستان سخت منطقه باعث مریضی وی شد. در حالی که منتظر فرا رسیدن فصل بهار بود از یک کوه بالا رفت و از تماشا فلاتی پر از توده های یخ شناور ناامید شد. در حقیقت، ناامیدی محض سبب شد تا وی نام ایسلند را به این کشور بدهد.

بنابراین یخ در ایسلند با وجود نام غلط اندازش، موجود نیست. مطمئنا توده های یخی شناوری در ایسلند وجود دارند که می توانید به صورت تئوری از آن ها، یخ استخراج کنید و البته یخچال های طبیعی که تنها با یک تبر می توانید آن ها را تکه تکه نموده و داخل لیوانتان بریزید؛ اما اگر بخواهید خشم طبیعت را برانگیزانید. یخ حتی در کشورهای پر از منابع یخی، به صورت مصنوعی ساخته می گردد. ولی مسئله این است که ایسلند کشوری بسیار گران به شمار می آید.

ایسلند درست مانند بیشتر جزایر شمالی به دلیل آب و هوای نامطلوب و موقعیت دورافتاده به شدت متکی به واردات کالاهای بسیاری از جمله نفت، گندم، سبزیجات و دیگر مواد غذایی است. این یعنی که همه چیز در ایسلند به شدت گران است و متقابلا باید بدانید که مردم ایسلند، یکی از بیشترین مقدارهای دستمزد در دنیا را دریافت می نمایند. این مسئله منجر به هزینه کار بالا می گردد. در حقیقت هرچیزی که در ایسلند فراوری گردد، بسیار گران تمام خواهد شد. این یک چرخه معیوب است.

آمارها نشان می دهند که واردات یخ از دیگر کشورها، حتی با وجود قیمت بسیار مقرون به صرفه برق در این کشور به دلیل فراوانی منابع هیدروالکتریک و ژئوترمال، 40 درصد مقرون به صرفه تر از فراوری آن در ایسلند تمام می گردد. بنابراین ایسلند هر سال، هزاران کیلوگرم یخ از نروژ، انگلستان و حتی آمریکا وارد می نماید. این یخ به فروشگاه های مواد غذایی فروخته می گردد تا گوشت و ماهی را با آن تازه نگه دارند.

در حالی که ممکن است بعضی از افراد معتقد باشند که حمل و نقل یخ میان کشورها به دلیل فراوری گازهای گلخانه ای به وسیله کشتی ها برای محیط زیست، زیان آور است، نباید فراموش کرد که ایسلند در همین لحظه برای کالاهای اساسی که توان فراوری آن را ندارد، مجبور به واردات به وسیله کشتی ها می گردد.

بنابراین منطقی به نظر می آید که از این سیستم حمل و نقل موجود برای واردات یخ به جای کوشش برای فراوری آن در خانه استفاده کند. این موضوع کاملا مالی است که به جای استفاده از برق مقرون به صرفه برای فراوری یخ، از آن برای عملیت های با احتیاج بالا به برق از جمله استخراج و ذوب آلومینیوم استفاده گردد. حدود یک چهارم انرژی برق فراوریشده در ایسلند به فراوری آلومینیوم اختصاص داده می گردد. ایسلند، رتبه یازدهمین فراورینماینده آلومینیوم در دنیا را دارا است.

ایسلند پس از عضویت در انجمن تجارت آزاد اروپا از سال 1970، دارای ارتباطات تجاری آزاد با دیگر کشورهای اروپایی است. تبادل سرمایه، کارگر، کالاها و خدمات بسیاری بین ایسلند، نروژ و دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا به صورت آزاد می تواند انجام گردد. این موضوع همان طور که حدس زده اید، شامل یخ هم می گردد. واردات یخ به ایسلند از مالیات معاف است و همین مسئله به مقرون به صرفه نگه داشتن قیمت ها یاری می نماید.